Saf bir mehebbetdir menim dileyim
Yar meni sevmese vurmaz üreyim
Sense naz edirsen sevmirsen meni
Meni sevmeyinçün söyle neyleyim...?
Her şeyim senindi söyledim sene
Senden istediyim saf sevgi oldu
Arzumu, dileyimi vermedin mene
Meni sevmeyinçün söyle neyleyim...?
Men seni özüme sirdaş bilmişem
Her ne edirsen et qebul etmişem
Meni sevmediyini çox gec bilmişem
Meni sevmeyinçün söyle neyleyim...?
Deyirem qoy hamı eşitsin bunu
Sevmesen qırılar sevginin qolu
Yaman ezablıdır sevginin yolu
Meni sevmesiyçün deyin neyleyim...?
Vaxt vardı, sevirdim seni, bax indi
O saf mehebbete hayıfım gelir!
Men seni ucaltdım fövqüme eşqle,
Çekdiyim zehmete hayıfım gelir!
Vaxt vardı, ağlıma hakimdi hissler,
Gözümde Güneşe, Aya dönübsen!
Sanırdım bir melek donuna girib
Tekce menim üçün göyden enibsen!
Tapdadın o ülvi hisslerimi sen,
Çirkin emellerin, bed reftarınla!
Kobud, saya salmaz dar menliyinle
Gözüme tepdiyin qohumlarınla!
İndi hisslerime hakimdi ağlım,
Gözüme, könlüme düşmen kimisen.
Meni, menliyimi didib tökmeye
Paslı qılınc olub önde bitmisen!
Könlümün başında nifret odu var,
Sene nifretime hayıfım gelir!
Elimi biryolluq üzümmü senden?
Kişi qeyretime hayıfım gelir!
Yadındamı görüşe çağırdım seni,
Qemli baxışlarla yandırdın meni,
Dedim söyle görüm nedir sebebi
Son sözün bu oldu: Ayrılmalıyıq!
Kaş eşitmeyeydim men bu sözleri,
Kaş görmeyeydim qemli gözleri.
Dedim: Kim ayırır axı bizleri?
Son sözün bu oldu: Ayrılmalıyıq!
Ayrılmaq çetindir senden, sevgilim,
O gözel gözlerden nece el çekim.
"Sonuncu görüşdü fikirleş" dedim
Son sözün bu oldu: Ayrılmalıyıq!
Ayrıldıq seninle biz hemişelik,
Sene bir arzum var, o da xoşbextlik.
Arzum budur geyinesen gelinlik.
Son sözün bu oldu: Ayrılmalıyıq